Το κλάμα είναι «βάλσαμο» για την ψυχή μας. Το ξέσπασμα λειτουργεί ως θεραπεία. Δεν είναι τυχαίο ότι μετά το κλάμα νιώθουμε καλύτερα, χωρίς να έχει παύσει η αιτία που εξ αρχής έφερε δάκρυα στα μάτια μας.
Οκτώ στους δέκα δηλώνουν ότι αφού κλάψουν, βελτιώνεται η διάθεσή τους.
Πως εξηγείται όμως αυτό επιστημονικά;Yπάρχουν τρεις τύποι δακρύων: Τα συνεχή ή αλλιώς βασικά δάκρυα, που διατηρούν τα μάτια υγρά και τα προστατεύουν από το στέγνωμα Τα αντανακλαστικά δάκρυα, που προκαλούνται από ερεθισμό λόγω κάποιου εξωτερικού παράγοντα, όπως όταν μας ενοχλεί ο καπνός, όταν καθαρίζουμε κρεμμύδια ή όταν μπει στο μάτι μας σκόνη ή κάποιο σκουπιδάκι Τα «συναισθηματικά» ή «ψυχολογικά» δάκρυα, που οφείλονται σε συναισθηματική φόρτιση.
Η χημική σύσταση και ο τρόπος παραγωγής των δύο πρώτων τύπων έχει μελετηθεί και αποσαφηνιστεί. Περιέχουν ένζυμα, πρωτεΐνες, ορμόνες και μεγάλες ποσότητες από μαγγάνιο, κάλιο και νάτριο, ουσίες που προστατεύουν τα μάτια από μολύνσεις.
Για τα «συναισθηματικά» δάκρυα, φαίνεται, ότι τα πράγματα είναι λίγο πιο πολύπλοκα. Από έρευνες προκύπτει ότι έχουν μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε πρωτεΐνη από τα βασικά δάκρυα αλλά και σε ορμόνες, όπως η προλακτίνη, που λειτουργεί αγχολυτικά και παράλληλα ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα.
Ωστόσο ο πιθανότερος λόγος που παράγουμε συναισθηματικά δάκρυα φαίνεται πως αποτελεί ένα μέσο επικοινωνίας . Πριν μπορέσουν τα μωρά να μιλήσουν, κλαίνε. Και αυτό συμβαίνει διότι είναι ο μόνος τρόπος για να εκφράσουν απογοήτευση , πόνο, φόβο ή ανάγκη μέσα από το κλάμα.
Οι ενήλικες μπορούν να χρησιμοποιήσουν το κλάμα να τους συνδέσουν με άλλους ανθρώπους . Εκφράζοντας θλίψη μπορούν να ζητήσουν υποστήριξη από αυτούς . Διαφορετικές γλώσσες μπορούν να παρέχουν εμπόδια στην προφορική επικοινωνία , αλλά τα συναισθήματα είναι καθολική.
Όπως το γέλιο, έτσι και το κλάμα, απελευθερώνει τοξίνες από τον οργανισμό, «καθαρίζει» το μυαλό και ανακουφίζει από δυσάρεστα συναισθήματα.
Σύμφωνα με κείμενο που συνέταξε ο Ad Vingerhoets, καθηγητής κλινικής ψυχολογίας στο πανεπιστήμιο του Τίλμπουρκ, στην Ολλανδία, οι γυναίκες όντως κλαίνε περισσότερο καθώς η ορμόνη προλακτίνη, που έχουν, φαίνεται πως μειώνει την αντίσταση στα συναισθήματα. Από την άλλη πλευρά οι άντρες φαίνεται πως αντιστέκονται στο κλάμα εξαιτίας της τεστοστερόνης, που τους βοηθάει να ελέγχουν τα συναισθήματά τους. Επιπλέον οι γυναίκες έχουν πιο δυνατό το αίσθημα της κατανόησης και της φροντίδας άρα μπορούν πιο εύκολα να βρεθούν σε καταστάσεις υψηλής συναισθηματικής φόρτισης. Τέλος οι άντρες συνήθως προσπαθούν να κρατήσουν τα δάκρυα τους, ενστικτωδώς, για να φανούν πιο δυνατοί.
Οι επιστήμονες διαφωνούν με την λογική των «δακρύων χαράς», καθώς υποστηρίζουν πως κλαίμε γιατί υποσυνείδητα σκεφτόμαστε κάτι λυπηρό. Για παράδειγμα στον γάμο ίσως κλαίμε γιατί τελειώνει μια συγκεκριμένη φάση της ζωής μας. Το να εκφράζεται με δάκρυα όμως η αδυναμία του να μεταφερθούν επαρκώς τα συναισθήματα που τρέφουμε σε τέτοιες περιπτώσεις δεν είναι καθόλου απίθανο.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου